We Francji zostało wdrożonych w ostatniej dekadzie wiele systemów BRT, a za wzorcowy przykład uchodzi linia G w Strasburgu. Francuski wariant systemu BRT, dostosowany do potrzeb miast europejskich, nosi nazwę „Bus a haute niveau de service” (BHNS). Wśród projektantów ruchu drogowego Strasburg znany jest z pomyślnego przywrócenia komunikacji tramwajowej w 1994 roku. Niecałe 20 lat później miasto rozpoczęło poszukiwania najlepszego sposobu na połączenie północno-zachodnich terenów miasta z dworcem głównym i oprócz rozbudowy sieci tramwajowej analizowało również możliwość wprowadzenia systemu BHNS.

Po sprawdzeniu możliwości realizacji od strony ekonomicznej, dyskusjach z politykami i badaniach na temat przedłużenia linii tramwajowej, zapadła decyzja na korzyść systemu BHNS. Po niespełna roku budowy, 30 listopada 2013 roku, linię przekazano do użytku. Oprócz skoncentrowania uwagi na zaplanowaniu zoptymalizowanego pasa autobusowego, a także nowoczesnych przystankach i autobusach, duży nacisk położono na marketing i zintegrowanie systemu z istniejącą już siecią dróg. Cel ten udało się osiągnąć między innymi poprzez wspólny system biletów, dynamiczny system informacji pasażerów oraz konsekwentną integrację z parkingami P+R (Park and Ride) i B+R (Bike and Ride) wzdłuż całej trasy.

Kolejne przykłady pomyślnie wdrożonych europejskich systemów BRT można znaleźć między innymi w Nantes i Saint-Nazaire we Francji, Grenadzie w Hiszpanii oraz Amsterdamie w Holandii.

System BRT „Metrobüs” w tureckim Stambule stanowi udane rozwiązanie dla wyzwań komunikacyjnych miasta leżącego na dwóch kontynentach. Znaczny wzrost liczby ludności, położenie nad Bosforem i duża liczba nowo rejestrowanych samochodów osobowych oznaczają wyjątkowo trudne wymagania, którym musi sprostać Metrobüs jako przyszłościowy i zrównoważony system transportu. Cechami szczególnymi systemu Metrobüs są bardzo duże średnie prędkości pojazdów osiągane dzięki poprowadzeniu linii na autostradzie miejskiej, duża częstotliwość kursów oraz wysoki komfort. 250 autobusów Mercedes-Benz CapaCity oraz kolejnych 360 autobusów Mercedes-Benz Citaro i Conecto to ważny czynnik sukcesu systemu, którego powodzenie owocowało przedłużeniem kilku linii.

W 2014 roku w Rio de Janeiro rozgrywane były mecze mistrzostw świata w piłce nożnej, a w 2016 roku odbyło się tutaj inne duże wydarzenie sportowe, jakim są igrzyska olimpijskie. Tego rodzaju wydarzenia wielkiego formatu stanowią dla miast ogromne wyzwanie pod wieloma względami, zwłaszcza w sektorze komunikacji. Transport musi bowiem sprostać zarówno wysokiemu popytowi na środki transportu w czasie trwania imprezy, jak też potrzebom lokalnej ludności po zakończeniu wydarzenia. Dlatego też większość miast będących gospodarzami mistrzostw świata w 2014 roku zdecydowała się na elastyczne i kosztowo efektywne rozwiązanie: wprowadzenie systemów BRT. Całość planowanego systemu BRT w Rio de Janeiro obejmowała kilka linii o łącznej długości 157 km. Pierwszy korytarz BRT liczący 60 km – Transoeste – został otwarty w 2012 roku, a zatem jeszcze przed rozpoczęciem mistrzostw świata. System został zaprojektowany na dużą liczbę pasażerów. Odpowiednio do tego przystosowano zarówno przystanki, jak i pojazdy – wyjątkowo długie wysokopodłogowe autobusy przegubowe. Oprócz zwykłych linii system obejmuje też linie ekspresowe, które nie zatrzymują się na każdym przystanku. Cały system BRT w Rio de Janeiro obsługiwany jest przez 101 autobusów 23-metrowych, 161 autobusów 18-metrowych oraz 26 autobusów 12-metrowych na liniach dojazdowych.